In deze training doen professionals theoretische kennis én praktische kunde op. Zo leren ze onder andere over de invloed van trauma op kinderen, jongeren en volwassenen en over de uitingsvormen ervan in de praktijk. Ook hechting en de samenhang tussen trauma en hechting komt uitgebreid aan bod. Doel van de training is professionals op weg te helpen om beter aan te sluiten bij getraumatiseerde kinderen en jongeren.
De training is door de SKJ geaccrediteerd.
Veel kinderen en jongeren maken voor hun 18e levensjaar, één of meer ingrijpende gebeurtenissen mee. Afhankelijk van de omstandigheden en de impact van de gebeurtenissen, ontwikkelen ze al dan niet (psycho)trauma.
Vaak verandert een trauma de manier waarop iemand naar de wereld kijkt waardoor het trauma effect heeft op verschillende levensgebieden. Zowel op school, als thuis, en ook in de omgang met leeftijdsgenootjes en later in de vorming van relaties, kan trauma ongewild een grote rol gaan spelen.
Mensen kunnen heel verschillend reageren op onverwerkte traumatische gebeurtenissen. Zo hebben kinderen met ‘gedragsproblemen’ bijvoorbeeld vaak onderliggend traumatische ervaringen en niet zelden last van een niet-onderkende post-traumatische stress stoornis. Maar ook jongeren die juist weinig opvallen kunnen onderliggend last hebben van een niet-onderkend trauma. Regelmatig wordt trauma niet als zodanig erkend en vastgesteld. Als gevolg daarvan krijgen kinderen, jongeren en volwassenen soms verkeerde labeltjes opgeplakt en daardoor niet passende behandeling.
Getraumatiseerde mensen hebben een speciale benadering en aanpak én meer begrip en aansluiting bij hun problematiek nodig om de wereld weer te leren vertrouwen. Daarom is het van groot belang dat zorg- en onderwijsprofessionals trauma als zodanig leren herkennen.
Aan de hand van casuïstiek en praktijkvoorbeelden komt de theorie tijdens de training tot leven. Je leert traumasensitief kijken aan de hand van de window of tolerance, kerncognities en de cognitieve driehoek. Middels een interactieve oefening ervaar je hoe je zelf op stressvolle situaties reageert, om zo te voelen hoe het stresssysteem werkt. We oefenen met een nieuwe manier van naar gedrag kijken. Je leert wat je als professional morgen al kunt doen om kinderen, jongeren en volwassenen die veel hebben meegemaakt te helpen herstellen.
Deelnemer training trauma & hechting in de praktijk.
| Trainingen | In company op aanvraag |
| Duur | 2 dagen van 09.30-17.00 |
| Werkvormen | Interactieve training. Theorie en praktijk wisselen elkaar af middels o.a. ingebrachte casuïstiek, praktijkvoorbeelden, oefeningen in groepjes, videomateriaal, reflectie en ervaringsverhalen. |
| Data | Op aanvraag. Meer weten over in company mogelijkheden? Neem contact op! |
| Locatie | In company op locatie of online |
| Kosten | Neem contact op voor een offerte |
| Accreditatie | SKJ geaccrediteerd 18,75 punten |
| Doelgroep | Jeugdprofessionals, medewerkers sociale teams, onderwijsprofessionals, coaches, politie en justitiemedewerkers en anderen die met mensen werken |
| Literatuur | Reader met literatuur en achtergrondartikelen |
| Voorbereiding | Literatuur lezen en anonieme casuïstiek om mee te werken inleveren |
Hoe komt het toch dat kinderen zichzelf zo vaak de schuld geven van ‘dingen’ die zo overduidelijk niet hun schuld zijn? Van de depressie van een ouder, een scheiding, huiselijk geweld, of bijvoorbeeld de uithuisplaatsing van een broertje of zusje.
Na het lezen van ellenlange pagina’s dossier en een x aantal overleggen, ontmoet ik hem dan eindelijk. De nieuwe bewoner van de woongroep Joost. Joost is 16 jaar oud en heeft de afgelopen paar jaar op maar liefst 7 plekken gewoond. Of eigenlijk meer ‘verbleven’…
‘Eerst was er verbetering in jouw gedrag te zien. Na de zomer werd echter duidelijk dat je dat niet hebt kunnen volhouden…’
Oef…
Buikpijn bij het lezen. Ik hoop dat hij dit niet zelf heeft gelezen. Hij heeft het hoe dan ook wel gevoeld. Wat pijnlijk. Wat doet dit met een kind?
‘Wil je het nog ergens anders over hebben?’
Ik wil het wel..
Maar het lukt niet
Verscheurdheid, boosheid en verdriet
Het borrelt op,
’t moet gauw weer weg,
want stel je voor dat ik het zeg?
Mijn wenkbrauwen gaan omhoog, ik frons. Gemengde gevoelens. Moet ik dit nou als iets positiefs zien, of is dit juist ook de wereld op z’n kop? Het bevestigt voor mij nogmaals, hoe verkeerd we het DSM systeem in de zorg gebruiken.
Enerzijds opgelucht dat dit kind geen DSM-V stempeltje heeft gekregen op basis van logische gedragssymptomen in een zeer stressvolle thuissituatie.
A: Was er bij jullie thuis ook sprake van geweld?
B: Nee.
A: Hoe zagen jullie ruzies er dan uit?
B: Nou gewoon…
-Stilte… aanmoedigende blik…-
B: Het ging meestal nergens over, kleine dingen.
A: Hoe ging dat dan?
Vanmiddag was het weer raak. Voor de derde keer deze week (lees eigenlijk in één werkdag), zag ik in een rapport over een overduidelijk getraumatiseerd kind staan dat het kind ADHD en ASS problematiek ‘heeft’. De term ‘trauma’ was in de dikke verslaglegging, echter nergens te lezen…
Het gaat in mijn werk vaak om kinderen die opgroeien in situaties van (fors) huiselijk geweld, kindermishandeling, misbruik. Niet zelden in gezinnen waar de problematiek al meerdere generaties aan de orde is.