Vanuit een systemische blik op organisaties kan ik helpen patronen ontdekken, erkennen, onderzoeken en doorbreken. Zodat er ruimte ontstaat voor verandering.
Een organisatie is een systeem, net zoals een familie of een vriendenclub een systeem is. Hoe mensen zich binnen een organisatie gedragen en verhouden ten opzichte van elkaar, ligt vaak in lijn met hoe er naar buiten toe, naar de klant of cliënt, gehandeld wordt. Veranderingen binnen organisaties worden vaak vormgegeven rondom het ‘hoe’ en ‘wat’, niet zelden zonder degenen die het hoe en wat vormgeven. Het heeft vaak hetzelfde effect als de zorgplannen die door hulpverleners vóór in plaats van mét gezinnen geschreven worden; het werkt niet. Het ‘waarom’ in organisaties, en ook het waarom van terugkerende problemen binnen organisaties, wordt vaak overgeslagen of weggestopt. Het ‘waarom’ in organisaties heeft mij juist altijd mateloos geïnteresseerd.
De onderstroom binnen organisaties trok daardoor, naast het inhoudelijk werk, vaak mijn aandacht. Wanneer het onderliggende patroon niet gezien en erkend werd, konden we vergaderen en ‘innoveren’ wat we wilden, in de praktijk veranderde er vaak weinig binnen de organisatie en daarmee ook richting de cliënt. Bevlogen mensen raakten echter wel steeds meer het vuur waar ze ooit mee begonnen waren kwijt. Dat grijpt me nog steeds aan, vooral omdat ik er heilig in geloof dat het ook echt anders kan. Ik ben me gaan verdiepen in systemisch werken binnen organisaties, en heb de opleiding systemisch coachen bij het Bert Hellinger Instituut gevolgd.
Vragen waar ik me de afgelopen jaren vaak mee bezig heb gehouden binnen organisaties:
Vragen die op veel plekken in de brede zorg- en onderwijswereld spelen. Vragen die essentieel zijn, uitgangspunt zouden moeten zijn, maar waar vaak in de drukte van alledag weinig tijd en ruimte voor is. Soms gegoten in brainstorm-sessies, projectgroepjes of lang vooruit geplande out-of-the-box overleggen. Goed bedoeld, maar vaak het doel voorbij geschoten doordat ook die overleggen belanden op het ‘to-do’ lijstje van volgeplande hulpverleners die niets liever willen dan meer tijd voor de cliënt.
Systemisch kijken naar terugkerende patronen binnen organisaties helpt ruimte scheppen voor onderzoek en verandering!
Meer weten? Neem contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Hoe komt het toch dat kinderen zichzelf zo vaak de schuld geven van ‘dingen’ die zo overduidelijk niet hun schuld zijn? Van de depressie van een ouder, een scheiding, huiselijk geweld, of bijvoorbeeld de uithuisplaatsing van een broertje of zusje.
Na het lezen van ellenlange pagina’s dossier en een x aantal overleggen, ontmoet ik hem dan eindelijk. De nieuwe bewoner van de woongroep Joost. Joost is 16 jaar oud en heeft de afgelopen paar jaar op maar liefst 7 plekken gewoond. Of eigenlijk meer ‘verbleven’…
‘Eerst was er verbetering in jouw gedrag te zien. Na de zomer werd echter duidelijk dat je dat niet hebt kunnen volhouden…’
Oef…
Buikpijn bij het lezen. Ik hoop dat hij dit niet zelf heeft gelezen. Hij heeft het hoe dan ook wel gevoeld. Wat pijnlijk. Wat doet dit met een kind?