‘Wil je het nog ergens anders over hebben?’
Ik wil het wel..
Maar het lukt niet
Verscheurdheid, boosheid en verdriet
Het borrelt op,
’t moet gauw weer weg,
want stel je voor dat ik het zeg?
Dan gaat het mis,
is het mijn schuld,
‘oh wee als jij hierover lult…’.
Ik snak ernaar,
en ’t maakt me bang.
Het lukt nu nog, maar voor hoe lang…?
*een paar jaar later…*
‘Is er verder nog iets waar ik je mee kan helpen?’
Ik ga het doen,
heb ik besloten.
Ik mag het nu niet weer verkloten!
Ik durf niet goed maar zeg het wel,
‘hij reageert thuis vaak zo fel’…
‘Zijn temperament?’ vraag je nog na,
mijn lijf verstijft, ik knik van ja.
Ik wil zo graag dat jij het ziet,
ik zeg het maar je hoort me niet…
Dan wordt er op de deur geklopt,
de tijd is om, sessie gestopt.
‘Volgende week verder jongen, goed?’
‘T kind op de gang wordt reeds begroet.
Moment voorbij,
ik zeg gedag.
Met moeite fake ik gauw een lach.
Ook dit lag vast aan mijn gedrag.
Het ligt aan mijn gedrag…